Mansarda kamienicy przy ul. Długiej 12 w Bydgoszczy w oryginale była dziełem (rok 1878) mistrza blacharskiego Otto Schrëtera ówczesnego właściciela tejże posesji i stanowiła wizytówkę jego kunsztu blacharskiego.

W całości została wykonana z blachy cynkowej i odlewów cynkowych. Do momentu podjęcia prac remontowo-konserwatorskich w roku 2010 przetrwała (choć w bardzo złym stanie) większość unikalnego detalu. Połacie mansardy pokryte są małoformatową cynkową łuską z przetłoczonym motywem roślinnym. Uwagę przykuwa tralkowa ażurowa attyka flankowana płycinowymi cokołami z kulami i profilowanym gzymsem. Półkoliste profilowane opaski okien facjaty z plastycznymi zwornikami i panelowymi pilastrami z profilowanymi głowicami oraz przewiązanymi trzonami z dekoracją rautową płycinowych pól trzonów dzielą ściankę facjaty. Półkolisty naczółek tympanonu z ozdobną iglicą, okulusy w profilowanych opaskach z palmetą u góry i girlandą u dołu wraz z wieloelementowym wydanym gzymsem wieńczącym z głowami lwów w szczytowych płycinach stanowią o bogactwie detalu i unikalności architektonicznej tej ze wszech miar zasługującej na uwagę mansardy.